تو به من خندیدی

تو به من خندیدی و ندانستی
              من به چه دلهره از باغچه همسایه
                                                سیب را دزدیدم
     باغبان از پی من تند دوید
                  سیب را دست تو دید
                            غضب آلوده به من کرد نگاه
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک
                          و تو رفتی و هنوز سالهاست
                                          که در گوش من آرام آرام
                                                        خش خش گام تو تکرار کنان
می دهد آزارم
      و من اندیشه کنان غرق این پندارم

                            «که چرا خانه کوچک ما سیب نداشت »  

به یک استکان حرف بپیوندید